|
|
|
|
|
Kanın sesi :
(Angastiniotis, Tony.) |
|
|
|
Bibliographical information (record 431149) |
|
|
|
|
- Bu kitap, “Rumların, kurbanlarını kadınların, çocukların ve yaşlıların oluşturduğu bir toplu katliam suçunun aktarıldığı” Kanın Sesi belgeselinin çekimi sırasında ve sonrasında yaşanan tecrübelerin-izlenimlerin yazıya dökülmüş halidir. Adanın Güneyi tarafından tepkiyle karşılanan ve ortaya koyduğu çalışmanın ve gerçeklerin yok sayıldığını aktaran Kıbrıslı Rum yazar, Türk köyleri Muratağa ve Sandallar’da toplu katliam yapan insanların kahvede oturup tavla ve kağıt oynadıklarını, kendisinin ise ‘vatan haini’ ilan edildiğini ifade etti. Angastiniotis, “Ben sadece 30 yıl önce olan ve Rum siyaseti yüzünden örtbas edilen olayların hikayesini yazdım. Bunların üzerindeki sis perdesi kalkmalıdır. Çünkü benim Ali Faik diye bir arkadaşım var. Bu adamın üç çocuğunu, annesini, babasını ve karısını öldürdüler. Burada bir vatandaş diğer bir vatandaşın tüm ailesini öldürüyor, fakat ölenler Kıbrıslı Türk oldukları için sorun olmuyor ve araştırılmıyor bile” dedi. Diğer taraftan yazar, döneme şahitlik eden Kıbrıslı Rumların tanıklıklarına kitabında yer veremiyor, çünkü hiç kimse isimleriyle şahitlik yapmak istemiyor. Kitabın ‘Özür Dileme Zamanı’ başlıklı 10.bölümünde, “otuz sene sonra bir Rum, hiçbir maddi çıkar gütmeden Kıbrıslı Türklerin dramını kayda geçiriyordu. Türklerin şehitleri ilk defa bir Rum gavur tarafından, kendi ailelerinden veya milletlerinden görebilecekleri saygıyla anılıyordu. Bu bir özür dilemeydi. Milletime mensup kişilerin katlettikleri ve otuz yıl boyunca topraktan gelen kan seslerini bastırmaya çalıştıkları kişilere sunduğum kişisel bir özür. Ne yazık ki vatanımız, kariyerlerini özür dilemenin bir zayıflık göstergesi olarak kabul edildiği, diz çökmenin ise rezillik olarak nitelendirildiği milliyetçi platformlara inşa eden politikacılar tarafından idare edilmektedir. Bunlardan çoğu için Kıbrıs sorununun çözümü siyasi hayatlarının sonu olurdu. Ne de olsa siyasi tutumları ‘barbarların’ muhtemel saldırısına endekslidir. Çok çalkantılı çağdaş Kıbrıs tarihine baktığımda görebildiği tek şey işlenen suçlar, toplu mezarlar ve kayıplar. Eli kanlı siyasetçiler, o karanlık dönemde işlenen suçları haklı çıkarmaya çalışarak hala siyaset meydanlarında cirit atmaya devam ediyorlar ve dolaylı da olsa, yanık cesetlerin üzerine dikilmelerine sebep oldukları anıtların önünde diz çökmeyi reddediyorlar.” deniliyor.Kitabın son satırları şöyle: “Herkes daha fazla kazanmak isterse nasıl bir çözüm bulabiliriz? Hiç kimse çözüm için ne verebileceğini söyler, ne de barışı kazanmak için nelerden fedakarlık edebileceğini.”
- Το βιβλίο αυτό είναι μια γραπτή εκδοχή των εμπειριών και των εντυπώσεων που βιώθηκαν κατά τη διάρκεια και μετά τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ Voice of Blood, στο οποίο «μεταφέρθηκε το έγκλημα της μαζικής δολοφονίας από τους Έλληνες, των οποίων τα θύματα ήταν γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι». Ο Ελληνοκύπριος συγγραφέας, ο οποίος δήλωσε ότι το έργο και τα γεγονότα του αγνοήθηκαν από τα νότια του νησιού, δήλωσε ότι οι άνθρωποι που διέπραξαν μαζική δολοφονία στα τουρκικά χωριά Muratağa και Sandallar κάθονταν στο καφενείο, έπαιζαν τάβλι και χαρτιά και ότι ανακηρύχθηκε «προδότης». Ο Αγκαστινιώτης είπε, «Έγραψα μόνο την ιστορία των γεγονότων που συνέβησαν πριν από 30 χρόνια και συγκαλύφθηκαν λόγω της ελληνοκυπριακής πολιτικής. Το παραπέτασμα ομίχλης πάνω από αυτά πρέπει να αρθεί. Γιατί έχω έναν φίλο τον Αλί Φάικ. Σκότωσαν τα τρία παιδιά αυτού του ανθρώπου, τη μητέρα του, τον πατέρα του και τη γυναίκα του. «Εδώ ένας πολίτης σκοτώνει ολόκληρη την οικογένεια ενός άλλου πολίτη, αλλά αφού οι νεκροί είναι Τουρκοκύπριοι, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και ούτε καν ερευνώνται», είπε. Από την άλλη, ο συγγραφέας δεν μπορεί να συμπεριλάβει στο βιβλίο του μαρτυρίες Ελληνοκυπρίων που ήταν μάρτυρες της περιόδου, γιατί κανείς δεν θέλει να καταθέσει ονομαστικά. Στο 10ο κεφάλαιο του βιβλίου με τίτλο «Ώρα για συγγνώμη», «τριάντα χρόνια αργότερα, ένας Ελληνοκύπριος κατέγραφε την τραγωδία των Τουρκοκυπρίων χωρίς κανένα οικονομικό όφελος». Για πρώτη φορά, οι μάρτυρες των Τούρκων τιμήθηκαν από Έλληνα άπιστο με τον σεβασμό που θα λάμβαναν από τις δικές τους οικογένειες ή έθνος. Δεν ήταν συγγνώμη. Είναι μια προσωπική συγγνώμη που προσφέρω σε εκείνους τους οποίους μέλη του έθνους μου έσφαξαν και προσπάθησαν να καταστείλουν τους ήχους του αίματος που έβγαιναν από το έδαφος για τριάντα χρόνια. Δυστυχώς, η χώρα μας διοικείται από πολιτικούς που έχουν χτίσει την καριέρα τους σε εθνικιστικές πλατφόρμες όπου η συγγνώμη θεωρείται ένδειξη αδυναμίας και η γονατιστή θεωρείται ντροπή. Για τους περισσότερους από αυτούς, η λύση του Κυπριακού θα ήταν το τέλος της πολιτικής τους ζωής. Εξάλλου, η πολιτική τους στάση εξαρτάται από την πιθανή επίθεση των «βαρβάρων». Όταν κοιτάζω την πολύ ταραγμένη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου, το μόνο που βλέπω είναι εγκλήματα που διαπράχθηκαν, ομαδικούς τάφους και εξαφανίσεις. «Οι αιματοβαμμένοι πολιτικοί εξακολουθούν να περιφέρονται στους πολιτικούς στίβους, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εκείνη τη σκοτεινή περίοδο και αρνούνται να γονατίσουν μπροστά στα μνημεία που προκάλεσαν, έστω και έμμεσα, να στηθούν πάνω από καμένα πτώματα». Οι τελευταίες γραμμές του βιβλίου είναι οι εξής: «Αν όλοι θέλουν να κερδίσουν περισσότερα, πώς μπορούμε να βρούμε μια λύση; «Κανείς δεν λέει τι μπορεί να δώσει για μια λύση, ούτε τι μπορεί να θυσιάσει για να κερδίσει την ειρήνη».
- Turkish and Greek.
|
|
|
|
|
Barcode |
Status |
Library |
Section |
|
9784266592
|
Item available
|
NEU Grand LibraryGrnd. Floor (DS54.9 .A53 2005)
|
Cyprus Section |
Gifted by: Ali Çetin Karahan |
|
9787468588
|
Item available
|
NEU Grand LibraryGrnd. Floor (DS54.9 .A53 2005)
|
Cyprus Section |
Gifted by: Ali Çetin Karahan |
|
|
Search Author in Amazon Books
